Domowe więzienie
Filmowa adaptacja powieści Emmy Donoghue opowiada o życiu dwójki bohaterów, matki Joy (Brie Larson) i syna Jacka (Jacob Tremblay), którym udało się zbudować własny mikrokosmos na kilkukanastu metrach kwadratowych szopy, w której spędzają całe życie. Porwana jako nastolatka Joy w niewoli rodzi i wychowuje syna, któremu próbuje objaśnić świat, który dla pięcioletniego chłopca ogranicza się do małego więzienia zwanego Pokojem.
Joy, mając do dyspozycji jedynie kilka sprzętów domowych i mały telewizor, konstruuje na potrzeby małego Jaka świat irracjonalny i przeinaczony, ale to jedyne, co może zrobić, żeby ochronić swoje dziecko przed bolesną prawdą i rozpaczą. Żyją więc tak na swojej małej ziemi, póki wyobraźnia Jacka nie zaczyna wychodzić poza cztery ściany szopy.
Kiedy na pozornie spójnym obrazie zaczynają pojawiać się rysy i pęknięcia spowodowane rosnącą ciekawością pięciolatka, Joy podejmuje kroki zmierzające ku oswobodzeniu. Ucieczka nie będzie spektakularna, tak jak i cały motyw porwania i więzienia nie jest typowo dla filmów o takiej tematyce pokazany. Zazwyczaj uprowadzeniom w kinematografii towarzyszą konflikty zbrojne, pościgi samochodowe, przemoc i nieustraszeni bohaterowie. Abrahamson w swoim filmie przedstawia egzystencję jeńców jako tło do rozważań o granicach naszego świata i rozumienia oraz, jak złożoność świata jest podatna na interpretację. Rozważaniom tym towarzyszy fenomenalna gra aktorska młodego Tremblaya i nagrodzonej Oskarem Larsson. Oboje grają tak, jakby wcale nie grali, tylko żyli spokojnie w szopce psychopaty.
Opracowała Anka Strychalska
Pokój, reż. Lenny Abrahamson, USA 2015.
https://szukamksiążki.pl/SkNewWeb/record/1582/5473828
Zdecydowanie obejrzę!
OdpowiedzUsuń