Muzoteka

Nadia Boulanger była wyjątkowym pedagogiem- spod jej opieki wyszło blisko 1200 muzyków. Córka rosyjskiej arystokratki i francuskiego kompozytora była znana na całym świecie. Odznaczona wieloma nagrodami czy wyróżnieniami- w Polsce były to między innymi Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski w 1934 roku czy tytuł doktora honoris causa Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w 1967 roku. Uczyła się w Konserwatorium Paryskim- kompozycję u Charles′a-Marie Widora oraz Gabriela Fauré, organy u Louisa Vierne′a oraz Felixa Alexandre′a Guilmanta, a fortepian u Paula Vidala. Z czasem pochyliła się w stronę pedagogiki i stała się jednym z najważniejszych pedagogów kompozycji. Uczyła we Francji, Anglii oraz Stanach Zjednoczonych właśnie kompozycji, ale też dyrygentury, historii muzyki czy analizy dzieła muzycznego. Oprócz działalności akademicznej była też praktykiem. Dyrygowała po całej Europie i Ameryce, takimi orkiestrami jak BBC Symphony, Boston Symphony, Hallé, New York Philharmon...

J ej matka, Maria Modlińska, była polką. Ojciec, Vincas Bacevičius, Litwinem. Z tego polsko-litewskiego związku narodziły się dzieci wyjątkowe, bo wszystkie związane ze sztuką. Jej bracia, Vytautas i Kiejstut, także byli kompozytorami, przy czym ten drugi był też rektorem Akademii Muzycznej w Łodzi. Miała też siostrę, Wandę, ale ta zaś była poetką i dziennikarką. Grażyna Bacewicz była kompozytorką, skrzypaczką i wyjątkowym pedagogiem. Początkowo edukował ją ojciec, a od 10 roku życia uczyła się w Konserwatorium Muzycznym Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej w Łodzi. Tam grała na skrzypcach i fortepianie oraz uczęszczała na zajęcia teorii muzyki. Od 1924 roku kontynuowała naukę w Konserwatorium Warszawskim, w klasie skrzypiec Józefa Jarzębskiego, w klasie fortepianu Józefa Turczyńskiego oraz w klasie kompozycji Kazimierza Sikorskiego. W tym samym czasie studiowała filozofię na Uniwersytecie Warszawskim, które porzuciła po półtora roku, razem z nauką fortepianu. Konserwatorium ukończyła dwom...

  John Williams. Jedno z najbardziej znanych na świecie nazwisk. Któż go nie zna? Kto nie nuci jego motywów? Pięć jego filmów (Lista Schindlera, Szczęki, E.T., Gwiezdne wojny IV oraz adaptacja Skrzypka na dachu) uzyskały Oscary. Inne nagrody to: dwadzieścia cztery Grammy, cztery Złote Globy oraz siedem nagród BAFTA. Pięknie, prawda? Johnny Williams, ojciec kompozytora, był muzykiem jazzowym i to w jego śladu udał się początkowo syn. Od najmłodszych lat Williams tworzył muzykę- uczył się grać na pianinie, klarnecie, puzonie i trąbce, a później próbował pisać swoje własne aranże na orkiestrę. Ukończył studia muzyczne na Uniwersytecie w Kalifornii i został powołany do U. S. Air Force, gdzie komponował oraz dyrygował bandem. Po opuszczeniu wojska, w 1954 roku, na krótko zamieszkał w Nowym Jorku i pracował jako jazzman. Powrócił jednak do Kalifornii i został zatrudniony przez studio Columbia Pictures, a później przez 20th Century Fox na stanowisku kompozytora. Początkowo w jego aranżach...

  John Lennon, Paul McCartney, George Harrison i Ringo Starr- najsłynniejsze żuki świata od 1960 roku. To im zawdzięczamy rozwój popkultury. Ich działalność trwała ponad 10 lat, ale wpłynęła na cały świat i do tej pory na niego oddziałuje. Przed Państwem- The Beatles.   Początkowo występowali w dwóch miastach: w Liverpoolu i Hamburgu. Od 1962 roku współpracowali z Brianem Epsteinem i George’em Martinem. W 1963 roku wydali swój pierwszy album „Please Please Me”, który stał się bestsellerem w Wielkiej Brytanii i utrzymywał się przez 30 tygodni na listach „Record Retailer”, aż do wydania ich następnej płyty- „With the Beatles”, która pobiła ten rekord aż o 10 tygodni! Drugi album sprzedał się aż w milionie egzemplarzy, gdzie pół miliona zostało kupionych tylko w pierwszym tygodniu po premierze! Rok ten został uznany za początek beatlemanii- prawdziwej obsesji, głównie nastolatek, na ich punkcie. Zaczęli grywać trasy koncertowe, początkowo jako supporty, ale w wyniku rosnącej popu...

  Któż z nas nie słuchał lub nie śpiewał kołysanek. Pomagają nam przenieść się w inny świat, odprężyć się i zasnąć. Są przekazywane z pokolenia na pokolenie, w zależności od regionu mogą różnić się melodią, rytmem, a nawet tekstem. Kołysanki były też komponowane przez kompozytorów, np. Johannesa Brahmsa czy Fryderyka Chopina. Moją ulubioną jest ta napisana przez Krzysztofa Komedę do filmu „Dziecko Rosemary” Romana Polańskiego z 1968 roku. Krzysztof Trzciński, bo tak właśnie brzmi prawdziwe nazwisko Komedy, urodził się 27.04.1931 w Poznaniu. Od najmłodszych lat uczył się prywatnie gry na fortepianie, później uczęszczał do konserwatorium poznańskiego jednak edukację tę przerwała wojna. Kontynuował więc przez ten czas naukę znowu prywatnie, by później powrócić do szkoły i do 1950 roku uczyć się także teorii muzyki. Matka namówiła go, by po maturze poszedł na Akademię Medyczną w Poznaniu na laryngologię. Wciąż jednak jego myśli krążyły wokół muzyki. Będąc jeszcze w liceum poznał Witold...