Muzoteka

  Clint Eastwood większości z nas kojarzy się z kowbojem o ponurym spojrzeniu i skórze wygarbowanym republikańskim słońcem południowych stanów. Tymczasem Eastwood to nie tylko aktor, ale i reżyser, i to bardzo dobry, robiący kino na najwyższym poziomie. Jego filmy uważam za pewniaki, wolne od wpadek, dłużyzn i niekonsekwencji w scenariuszu. Wprawdzie nie wszystkie trafiły na kinowe afisze, chociaż często są dużo lepsze niż kasowe średniaki i miernoty lansowane przez dystrybutorów. Jednym z takich filmów jest najnowsza dostępna w bibliotece produkcja „Richard Jewell”. Tytuł niezbyt chwytliwy, okładka też nie zapada w pamięć, natomiast środek wart polecenia. Dziwny tytuł wynika z faktu, że scenarzysta Billi Ray tematem filmu uczynił autentyczną historię, która przydarzyła się Richardowi Jewellowi w 1995 roku roku podczas igrzysk olimpijskich w Atlancie. Tytułowy bohater pracował tam jako ochroniarz w przestrzeni publicznej olimpijskiej wioski i pewnego wieczora zauważył porzucony pod ł

    Wróćmy do legendarnej epoki sprzed Kowidka, kiedy kręcono tyle, że na festiwalach filmowych było z czego wybierać. W 2019 do wyścigu o Złotą Palmę stanęli tacy twórcy jak Malick, Jarmusch, bracia Dardenne, Loach, Dolan z naprawdę dobrymi produkcjami. Tak, czy owak, jury wysłało złoto po raz pierwszy do Korei Południowej, doceniając jednogłośnie „Parasite” Joon ho-Bonga. Film pokazuje losy czteroosobowej rodziny Kim, żyjących z dnia na dzień ludzi z nizin społecznych. Rodzinę tworzą optymistycznie nastawiony do świata ojciec, dosyć wojownicza matka, pomysłowy chłopak i drobna fałszerka. Mimo, że żyją skromnie, są do siebie przywiązani i zawsze trzymają się razem. Gi-woo trafia się okazja dobrej pracy w charakterze korepetytora języka angielskiego w domu rodziny Park. Bogaci państwo mają pomoc domową i prywatnego szofera, okazuje się jednak, że ich uzdolniony plastycznie syn, aby rozwinąć w pełni talent, potrzebuje terapeuty sztuki i nauczyciela rysunku. W tę rolę niezwłocznie wc