Był sobie pies

 ,,Był sobie pies” (tytuł oryginalny: ,,A Dog's Purpose”) to film z 2017 r., zrealizowany przez szwedzkiego reżysera Lasse Hallströma, który – już w latach 70-tych XX wieku –reżyserował teledyski do piosenek zespołu Abba oraz dostrzeżony przez krytykę obraz pt. ,,Abba. Film”. W Hollywood Hallström reżyserował m. in. takie filmy jak ,,Co gryzie Gilberta Grape’a”, ,,Czekolada” czy też ,,Mój przyjaciel Hachiko” będący remak’em japońskiego obrazu opisującego niezwykłą więź łączącą psa i człowieka. Być może ze względu na tę ostatnią produkcję zaproponowano mu reżyserię ekranizacji amerykańskiej powieści-bestselleru pt. ,,Był sobie pies”. Jednym z autorów scenariusza był sam autor książki (W. Bruce Cameron). Zadbał on o to, aby film w miarę wiernie oddał słowo napisane, również względem tytułu. Dobrze przemyślanym szczegółem takiego podejścia jest fakt, że książka często jest sprzedawana w jednej paczce z filmem (lub jeśli ktoś woli, film został dołączony do książki).

,,Był sobie pies” to film familijny. Nie widać w nim wielkiego kinowego rozmachu, raczej skandynawską prostotę. Główny psi bohater o imieniu Baily przechodzi psie reinkarnacje, wciela się w kolejne noworodzące się psy i żyje ich życiem. Sam pomysł wydaje się być tyleż infantylny, co genialny. W końcu, czy możemy definitywnie wykluczyć możliwość reinkarnacji u psów? Co ciekawe, każdy kolejny pies rodzi się w Stanach Zjednoczonych, a nie w innym kraju, ale do tego typu kinowych słabości widzowie są już raczej przyzwyczajeni… Film ukazuje, co zaprząta głowy psów żyjących z ludźmi i staje się oczywiste, że żyją one po to, aby nam towarzyszyć, we wszystkich chwilach szczęśliwych i nieszczęśliwych. Istnieje powiedzenie, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka, natomiast film przypomina nam, że pies żyje głównie po to, aby przyjaźń dawać i żeby człowiek to uczucie odwzajemniał. Z całą pewnością, obraz Hallströma nie jest ,,instrukcją obsługi psa”, wskazuje jednak, jak bardzo pies chce nam towarzyszyć, a nawet więcej: uczestniczyć w naszym życiu.

Przez angielskie słowo ,,purpose” można rozumieć cel, przeznaczenie, zamiar, intencję. Oryginalny tytuł (,,A Dog's Purpose”) jest więc trochę dwuznaczny: z jednej strony sugeruje, że film opowiada o odegraniu przez psa jakiejś ważnej roli, można się domyślać iż roli w życiu człowieka, a z drugiej strony – na ten trop zazwyczaj się wpada gdzieś pod koniec filmu – los wiele razy do głównego psiego bohatera się uśmiechał, aby w końcu zadbać o niego bardzo szczególnie. Natomiast polskie tłumaczenie (,,Był sobie pies”) jest hmm… bardziej ogólne. No cóż, jakość przekładów angielskojęzycznych tytułów na tytuły polskie od zawsze pozostawia wiele do życzenia.

Czy ten film można polecić? Pokazuje psy takimi, jakimi w rzeczywistości są, no może poza ich reinkarnacją, w którą jednak - po obejrzeniu filmu - bardzo chcemy wierzyć. Razem z historią psa ukazywane są również koleje czasem fortunnych, a nieraz tragicznych ludzkich losów. Jak wiadomo, społeczeństwo dorosłych dzieli się na miłośników psów lub kotów, albo na tych, którym ogólnie przeszkadzają czyjeś zwierzęta, dlatego ,,Był sobie pies” znajdzie sympatyków tylko wśród pewnej grupy dorosłych odbiorców, a reszty on nigdy nie zainteresuje. Ta ,,pewna grupa” jest jednak w Polsce ogromna, gdyż nasz kraj zamieszkuje ponad 7 milionów psów. Zwróćmy też uwagę na fakt, że wiele dzieci uwielbia filmy, których bohaterami są zwierzęta. Zarówno więc dorosłych widzów (wiadomo: ,,pewną grupę”), jak i tych młodszych namawiam, aby w wolnej chwili wypożyczyli i obejrzeli ten film, ponieważ osobiście go bardzo polecam.

                                                                                                               tgrs

https://xn--szukamksiki-4kb16m.pl/SkNewWeb/record/1582/4649848